Excerpt:
แวนเดอร์ยืนนิ่งอยู่กับที่ ความรู้สึกไม่คุ้นเคยนี้ทำให้เขากลัว แต่ในขณะเดียวกันก็จุดประกายความอยากรู้อยากเห็นในตัวเขา เขาตัดสินใจออกเดินทางต่อ เดินลึกเข้าไปในป่าที่มืดมิดลงเรื่อยๆ
เมื่อเดินลึกเข้าไป แสงแดดก็ยิ่งเลือนรางลงจนแทบมองไม่เห็น ใบไม้ที่เคยเขียวขจีกลับแห้งเหี่ยวและร่วงโรย กิ่งไม้ที่เคยแข็งแรงกลับบิดเบี้ยวอย่างน่ากลัว แวนเดอร์รู้สึกเหมือนกำลังเดินอยู่ในฝันร้าย
แวนเดอร์หยุดชะงัก เมื่อเห็นเงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นเบื้องหน้า เงาร่างนั้นสูงใหญ่ มืดมิด และดูน่ากลัว มันค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้แวนเดอร์ พร้อมกับเสียงกระซิบแผ่วเบาที่ทำให้ขนลุก
“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ที่นี่ เจ้ากิ้งก่าตัวน้อย?” เสียงนั้นถาม แวนเดอร์ตัวสั่นด้วยความกลัว แต่เขาก็รวบรวมความกล้าตอบกลับไป “ฉันชื่อแวนเดอร์ ฉันกำลังตามหาสาเหตุที่ทำให้ป่าแห่งนี้เปลี่ยนไป” เงาร่างนั้นหัวเราะอย่างเย็นชา “หึหึ เจ้าไม่มีทางรู้หรอก เจ้ากิ้งก่าตัวจ้อย”
“แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้!” แวนเดอร์ตะโกน “ฉันจะหาทางคืนความสุขให้กับป่าแห่งนี้ให้ได้!”
เงาร่างนั้นหายวับไป ทิ้งไว้เพียงความมืดมิดและความเงียบสงัด แวนเดอร์มองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง เขาไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรต่อไป แต่เขารู้ว่าเขาต้องเดินหน้าต่อไป ในที่สุด แวนเดอร์ก็มาถึงใจกลางป่า ที่นั่นเขาพบกับต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่แตกต่างจากต้นไม้อื่นๆ ต้นไม้นี้ไม่มีใบ มีเพียงกิ่งก้านที่แห้งเหี่ยวและบิดเบี้ยว แวนเดอร์รู้สึกได้ถึงพลังงานชั่วร้ายที่แผ่ออกมาจากต้นไม้นี้
แวนเดอร์ค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ต้นไม้ เขาเห็นดวงตาสีแดงก่ำคู่หนึ่งจ้องมองมาที่เขาจากโพรงในลำต้น”ในที่สุดเจ้าก็มาถึง เจ้ากิ้งก่าตัวน้อย” เสียงเย็นชาของเงาร่างดังขึ้นอีกครั้ง “เจ้าพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความจริงแล้วหรือยัง?” แวนเดอร์กลืนน้ำลาย เขาไม่รู้ว่าความจริงที่เงาร่างพูดถึงคืออะไร แต่เขาก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมัน
